Hillegommer Ton Verveer komt uit een gezin met zes kinderen. Thuis gold een werkcultuur. Zijn vader voer met trekschuiten van de bollenvelden naar de veiling. Als je van school ging, dan was het credo: ‘Als je wat wilt hebben, dan ga je er maar voor werken.’ En dat was ook voor Ton de route vanaf 1 september 1975.
“Ik was van jongs af aan al veel buiten. En zo kreeg ik ook al interesse in aanleg van tuinen en plantsoenen en in aanplanten, zaaien en onderhouden daarvan. Het was dus niet zo gek dat ik aan de slag ging als hovenier. Via-via kwam ik bij het groenbedrijf van Paswerk. Het stond nog wel in de kinderschoenen. We waren toen met negen man, één trekker en één schaftkeet.” Ton kreeg de kans om veel te leren. In de praktijk, maar ook op de groenopleiding in Hilversum. Daar had hij vakken zoals hovenierswerk, plantensoorten, beplanting en plantenvakken uitrekenen.
De lat ligt hoog
“Wij deden toen bijvoorbeeld het onderhoud van de openbare ruimte in de Meerwijk in Bennebroek en het volledige onderhoud van de sportcomplexen Rottegat in Bennebroek en HBC in Heemstede. Ik kan je vertellen dat bij sportvelden de lat hoog ligt. Elk weekend werden de grasvelden grondig gekeurd en getest door honderden sporters. Die vinden er allemaal wat van. Dan moet je met jouw team alles weten van zaaien, bemesten, gaten vullen, maaien en belijnen. Dat was een mooie tijd.”
140 medewerkers
Ton was al snel de voorman van zijn groen-team. “We werkten vanuit Haarlem en later Cruquius. Het groenbedrijf groeide en bloeide. Overal in de regio zag je ploegen van ons bedrijf aan het werk: in plantsoenen, in parken, in woonwijken en op sportcomplexen. We hebben ook alle plantsoenen en binnentuinen van de grote nieuwbouw in Cruquius aangelegd. Het groeide naar een bedrijf met 140 medewerkers en ook een groot machinepark.”
Seizoenswisselingen
Hoe kijkt Ton na 50 jaar werken eigenlijk naar de natuur? “Ik vind het mooie dat de natuur zich in het algemeen altijd weer herstelt. De seizoenswisselingen vind ik mooi. Maar bladval vind ik – eerlijk gezegd – minder. Het geeft veel werk en het is eentonig. En nog even over wat we allemaal onkruid noemen. Ook onkruid groeit en bloeit en is vaak de moeite waard. Je moet het natuurlijk wel beheren en niet laten woekeren.”
De groenvoorziening is echt een vak, vindt Ton. “Het is niet een beetje aanmodderen. Je moet je verstand en je vakmanschap gebruiken om een tuin of plantsoen goed in te richten en te beheren. En het gebruik van gereedschappen of machines vraagt nog meer. Als je een kettingzaag niet goed hanteert, dan is het echt een moordwapen.”
Kantoormensen en managers
Ton heeft veel meegemaakt in zijn werkzame leven. Altijd bij hetzelfde bedrijf onder de namen Werkvoorzieningsschap, later Paswerk en nu Spaarne Werkt. Hij heeft de groei van 6 naar 140 medewerkers van het groenbedrijf meegemaakt, maar nu ook de krimp naar 40 medewerkers. Het werk in de buitenlucht en met verschillende teams is hem erg goed bevallen. De beleidskeuzes die het bedrijf maakte steunde hij niet altijd. “Kantoormensen en managers snappen de groenwereld niet altijd even goed” zegt hij met een minzame glimlach.
Leukste tijd
Gevraagd naar de leukste tijd in die 50 jaar werken is hij snel met zijn antwoord. “De aanleggroep in de 80-er en 90-er jaren vond ik het leukste. Er was een aanleggroep voor het voorbereidende werk, zoals alle schuttingen. Ik was voorman van de eerste aanleggroep. Wij mochten bij particulieren de mooiste tuinen compleet aanleggen: alle beplanting, sierbestrating, terrasaanleg en speciale klussen. Dat waren mooie klussen van enkele dagen tot wel een paar weken. Mooi voor ons groene hart en we hadden altijd tevreden opdrachtgevers.”
Hobby
Geboren en getogen Hillegommer Ton werkt na zijn 50-jarig jubileum nog door eind oktober. Na zijn welverdiende pensioen is er meer tijd voor zijn vriendin en dochter. Ton verwacht dat hij zijn liefde voor groen en zijn ervaring met tuinen als hobby kan blijven inzetten.
“Twee meter naar rechts”
Als je 50 jaar werkt, kan het niet zo zijn dat er nooit iets mis ging. Voor het uitgraven van een particuliere tuin voor een vijver van 6 bij 4 meter en 120 centimeter diep was al het werk verzet. Een klein deel met een graafmachine, maar een groot deel met de schop. In de vijver zaten bepaalde vormen voor de aanplant van waterplanten. Maar…. je voelt hem al aankomen. De eigenaar kwam kijken en ergens in de voorbereidingen had iemand zich verrekend: de vijver moest 2 meter verderop liggen! Eén maal de omzet en twee maal het werk.
