De gastvrouw

“Heeft u een momentje, ik word zo afgelost door een collega. Dit is een bewaakte fietsenstalling, dus die kan ik niet onbeheerd achterlaten,” legt Marion Veldema uit als ik me meld bij de balie. Marion is medewerker bij parkeerbeheer van de fietsenstallingen op de Botermarkt, in de Smedestraat en in de Tempeliersstraat in het centrum van Haarlem.

Klanten

De fietsenstalling is een veilige haven voor de tweewielers van bewoners, mensen die in de stad werken, winkelend publiek, scholieren, uitgaanspubliek en toeristen. “Op donderdagavond komt er veel publiek dat geniet van het culturele aanbod in de stad. Vrijdagavond is weer heel anders. Dat kan pittig zijn, want dan heb je vooral te maken met mensen die uitgaan en soms kunnen die bij terugkomst in de stalling wat (te) uitbundig zijn in hun gedrag. Op zaterdag overdag is er weer veel winkelend publiek.”

Beleefd

“Ik werk volgens een vast rooster dag- en avonddiensten, nachtdiensten en oproepdiensten. Ik sta m’n mannetje, hoor. Ik blijf altijd vriendelijk en dat werkt goed. Ook bij die enkeling die misschien iets te veel op heeft, die is dan als was in m’n handen. Als het even kan, begeleid ik zo iemand naar z’n fiets, zodat hij of zij niet struikelt over de gestalde scooters. Het is een baan met veel vrijheid en met grote verantwoordelijkheid. Om op drukke momenten alles in de gaten te kunnen houden, moet je ogen van achteren en van voren hebben.”

Ik blijf altijd vriendelijk en dat werkt goed

Leerzaam

“De vaste klanten leer je soms een beetje kennen. Ik ontmoette eens een kunsthistoricus, die met een tafeltje en projector had rondgereisd. Hij vroeg of ik even op wilde oppassen, terwijl hij alvast één van beide naar huis bracht. Zo kwamen we in gesprek en leerde ik iets over kunstgeschiedenis.”

Waakzaam

Marion verstrekt tickets die recht geven op een plek in de bewaakte stalling. Ze begeleidt de klanten naar een geschikte plaats en ze zorgt ervoor dat de stalling er schoon en netjes uitziet. “Regelmatig loop ik een rondje door de stalling. Zo vond ik eens een polstasje met daarin alles wat je niet kwijt wilt raken, zoals pasjes en waardevolle papieren. Later bleek het van een groepje Zwitserse toeristen te zijn, maar omdat we ze toen niet konden achterhalen, heb ik het tasje achter slot en grendel opgeborgen. Toen de groep een paar dagen later navraag kwam doen, kon ik ze vertellen dat ik het polstasje veilig had gesteld. Ze waren me enorm dankbaar voor mijn oplettendheid.”

Mannenwereld

“Ik heb het hier goed naar m’n zin. De meeste van m’n collega’s zijn mannen. Ze zijn vaak recht voor z’n raap,  maar ze zijn ook heel zorgzaam voor me. Als je ze nodig hebt, dan staan ze er. Wel moet je de werktijden in de gaten houden. Door omstandigheden kan het weleens uitlopen, bijvoorbeeld omdat een klant z’n fiets niet kan vinden of iemand is iets verloren. Er gebeurt altijd wel wat en voor je het door hebt, ben je regelmatig later thuis. Maar werk is werk, en privé is privé.”